"Jumping Mechelen, Ti amo"

Reportage
26 dec 2020
Door Horseman Kristof

Horseman laat de laatste dagen van dit ‘fantastische’ jaar niet zomaar voorbij gaan. We trekken elke nog resterende dag van het gezegende jaar 2020 naar de Dijlestad. Blikken terug op geweldige prestaties en kaarten na over Vlaanderen’s mooiste, al veertig jaar een monument op de hippische kalender. Naar Jumping Mechelen alstublieft!  … Hippisch fotograaf Dirk Caremans vergezelt ons op de nostalgische tocht. Kan niet mis gaan dan.

Ware er geen vieze ziekte uit het Oosten geweest, dan hadden wij, hippische persmensen, elkaar zoals elk jaar vriendelijk en collegiaal begroet in het perszaaltje achterin de Nekkerhal. Stukje taart erbij. Traditie ondertussen. Gelukkige verjaardag collega Houou Tomita. Praatje. Rustig installeren. Kerstwensen. Grapje maken en zonder stress warmlopen met de LRV-ponycombinaties. ‘Kids’ tussen duizenden ‘kids’. Dromend van een KBC Gouden Teugel in een piste waar straks ook hun ‘grote helden’ zullen springen en galopperen. In een piste waar elk jaar paardensportgeschiedenis wordt geschreven. Waar prachtige herinneringen ontstaan en traantjes worden weggepinkt.

Ik heb ze zien vallen. Twee jaar geleden. Een welgemikte traan van ontroering en dankbaarheid. Ze rolde uit de ogen van papa Wim Verwimp, ontweek zijn vegende hand en viel, fracties later op de witte Poels-bodem en dan was ze weg … In die traan zat behalve vocht en een beetje zout vooral dankbaarheid en zoete herinneringen aan de fijne compagnon en leermeester die Tiamo voor dochter Jorinde was geweest. In Aken. Den Bosch en Rio De Janeiro! In Mechelen!

Bij Jorinde geen tranen. Of het moest zijn door die felle volgspot in haar ogen. Een brede lach verschijnt op haar gezicht. Van begin tot einde. Als ze denkt aan het parcours dat ze met haar grote liefde heeft afgelegd. Als ze rondkijkt en de bomvolle tribunes ziet die voor haar en Tiamo zijn gekomen en blijven zitten voor het afscheid van Timmie. En als ze denkt aan de ongedwongen strandritten die ze met hem zal maken straks bij laag water in het frisse water van de Noordzee. Galopje tussen golfbreker X en Y. Wissel om de p(l)as. Passage met zicht op de duinen. Halthouden en vier passen achterwaarts voor een opkomende golf. Je zou voor minder beginnen stralen.

Jorinde wint in 2014 de U25-competitie met Tiamo. In 2015 rijdt ze naar de vierde plaats in de CDI5* GP. In de Kür op Muziek volgt een vijfde plaats. In 2016 wint (!) Jorinde de GP en rijdt naar een tweede plaats in de Kür. Een jaar later rijdt ze naar een tweede plaats in de GP en wint ze de GP Kür op Muziek.

Na CDIO5* Compiègne begint Timmie, op dat moment 18 jaar jong, last te krijgen van lichte blessures en kwaaltjes. ‘Tijd om Tiamo rust te gunnen in de vorm van een heerlijk pensioen op grote Kempische weides. Met uitstapjes naar het strand en regelmatig lichte ochtendgymnastiek gevolgd door een 5*-ontbijt.’ vindt Jorinde.

Maar! Eerst willen Jorinde en Tiamo nog éénmaal schitteren in de ring. Dat geeft de bruine ruin aan in zijn dagelijkse training. De ‘goesting’ is er, de fitheid ook. In die prachtige Nekkerhal, met dat prachtige kennerspubliek. Tussen vrienden en collega’s. Dat wordt een prachtig moment. De Mechelse wereldbekermanche van 2018 wordt het gedroomde kader voor een gepast afscheid van de sport. Met een achtste plaats in de Kür op Muziek swingt Tiamo naar zijn pensioen. Nog niets van zijn energie en schwung verloren. Prijsuitreiking. Lintje. … Een lach, een traan. Knuffelcontact en knuffelcontacten. Mooi.

Jorinde: ‘Timmie’s afscheid van de sport betekende het afsluiten van een groot en belangrijk hoofdstuk in mijn sportcarrière en mijn leven. Tiamo kwam in 2010 als één van de handelspaarden, hij was zeker niet de makkelijkste maar we hadden een klik. Hij is mijn compagnon geworden. Mijn beste vriend. Hij heeft heel veel dromen voor me waar gemaakt. Daar ben ik hem heel erg dankbaar voor. Ti amo Timmie!”

Bedankt Jorinde voor al die mooie momenten. Er komen er zeker nog met de opvolgers van Tiamo!






Bron: 
Kris Van Steen voor Horseman