Leo De Vos: “Jean Claude Van Geenberghe was wat mij betreft de beste ruiter die we ooit gehad hebben”
Had u er ook zo naar uit gekeken? Aken. Heiligdom der hippische heiligdommen. Waar gras ondanks droogte altijd groen is. Waar hindernissen hoger en breder zijn. Het publiek talrijker. Waar de beste ruiters/amazones/menners en paarden verzamelen. Waar Belgen thuis zijn en waar regelmatig een LRV-kurk getrokken wordt. Aken is monument op de kalender. Maar zelfs monumenten blijken niet beschermd tegen een virus met een ietwat Mexicaans klinkende naam. Geen Aken in 2020. Helaas. Met prachtige beelden van onze huisfotograaf Dirk Caremans en een beetje tekst nemen we u de komende vier dagen toch even mee naar de Soers. Even het Aken-gevoel beleven en dan uitkijken naar de editie van 2021.
U heeft de GP van Aken waarschijnlijk al uit uw agenda geschrapt. Geen bezoek aan de Aachener Soers dit jaar. Ook niet digitaal of via Europsport. U zag deze namiddag niet de beste veertig ruiters en hun paarden van het moment aan het werk, in wat het summum van de jumpingsport is. Nostalgisch en mijmerend terugblikken op de GP en de Belgische zeges in die GP is het enige wat we u als schrale troost kunnen bieden. De foto’s uit het archief van Dirk Caremans en de getuigenissen van Leo De Vos en Gregory Wathelet maken het misschien een heel klein beetje goed.
Luitenant Paul Mondron in 1938
De eerste Belgische winnaar die op de imposante Wall of Fame prijkt, is Luitenant Paul Mondron. Paul Mondron wint in 1938 de Grote Prijs van Aken. Twee jaar later maakt luitenant Paul Mondron deel uit van de kavalerie die tegen de Duitse invasie strijdt. WO II zorgt er trouwens voor dat er van 1940 tot en met 1946 geen CHIO Aachen wordt verreden … Het is dus niet de eerste keer in de 93-jarige geschiedenis van CHIO Aachen dat er geen GP op het programma staat.
Jean Claude Van Geenberghe in 1993 en 1995
In 1993 en 1995 wint West-Vlaming Jean-Claude Van Geenberghe de meest prestigieuze en tot de verbeelding sprekende wedstrijd voor jumpingruiters/amazons ter wereld. De talentvolle Van Geenberghe wint in 1993 met Osta Carpets Carrera en in 1995 met Omnistor Freestyle.
Leo De Vos die er toen bij was als verslaggever voor de radio, moet al een eind graven in zijn geheugen om zich de barrages van ’93 en ’95 voor zijn scherpe geest te halen. Maar dat Jean Claude Van Geenberghe daar op het grootste podium van de wereld, de allerbeste ruiters/amazones en hun wereldpaarden, het met heel veel klasse het nakijken gaf, dat levert Leo nu nog spontaan bewondering en een warm gevoel voor de West-Vlaamse ruiter op.
Leo De Vos: Ik heb ooit een column aan Jean Claude gewijd. Wat mij betreft is Jean Claude Van Geenberghe, de beste Belgische ruiter die we ooit gehad hebben, ook al is generaties met elkaar moeilijk. Alleen al zijn palmares is indrukwekkend. Aken winnen … tot tweemaal toe. Hij won in Aken met twee goede paarden, maar niet van het kaliber waarmee zijn collega-wereldtoppers dat deden. Jean Claude kon net iets meer uit een paard halen. Uitzonderlijk talent! Ik had het wel voor Jean Claude, dat geef ik eerlijk toe. Altijd bereikbaar, altijd bereid om zijn mening te geven. Nam geen blad voor mond. Eigenzinnig. West-Vlaams. Koppig, vastberaden … Niet bang om tegen zere schenen te stampen. Dat heeft hem misschien wel wat tegenkanting bezorgd. Ook zijn overstap naar Oekraïne zal niet iedereen even hard geapprecieerd hebben. Maar talent had hij ontegensprekelijk. Niet vergeten dat hij tussen 1995 en 2000 uit de running was. En dat hij niet lang na zijn comeback meteen Belgisch kampioen werd. Dat hij met de BWP-hengst Quintus (v. Pavarotti van de Helle), naar een negende plaats reed op de Olympische Spelen van Hong Kong in 2008. Het jaar voor hij stierf …
Gregory Wathelet in 2017
In 2017 wint Gregory Wathelet de Grote Prijs van Aken. Met de schimmelmerrie Coree (Cornet Obolensky x Liberty Life) wint hij voor Luciana Diniz met Fit for Fun en de Nederlander Marc Houtzager met Sterrehof´s Calimero.
Gregory Wathelet: De Grote Prijs van Aken winnen was fantastisch! Een hoogtepunt in mijn carrière. De sfeer in Aken is altijd uniek. De massa in de tribunes. Het is elke keer een heel speciaal gevoel wanneer je het stadion binnenrijdt, helemaal niet vergelijkbaar met de andere wedstrijden. In de GP heb je vermogen, techniek en snelheid nodig. Coree" sprong in de GP uitzonderlijk. Dankzij haar staat mijn naam op de wall of fame in Aken en dat is voor mij het mooiste cadeau ooit! Bedankt Coree!